ความสำคัญและประโยชน์ของการเล่น ของเด็กอนุบาล

ความสำคัญและประโยชน์ของการเล่น

การเล่นเป็นกิจกรรมที่มีความสำคัญสำหรับเด็กอนุบาล เพราะการเล่นเป็นธรรมชาติของเด็ก เป็นการให้โอกาสเด็กได้ศึกษาธรรมชาติรอบตัว ประสบการณ์จากการเล่นจะนำเด็กไปสู่การเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ เพื่อการใช้ชีวิตในอนาคต นักจิตวิทยาและนักการศึกษาได้กล่าวถึงความสำคัญของการเล่นไว้ดังนี้

Ferbel (1916) นักจิตวิทยาและนักการศึกษากล่าวถึงความสำคัญของการเล่นไว้ว่า การเล่นเป็นพัฒนาการที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของเด็ก เป็นกิจกรรมที่เด็กทำเป็นส่วนใหญ่ การเล่นช่วยให้เด็กเรียนรู้สิ่งแวดล้อมและช่วยให้เด็กพัฒนาทักษะทางร่างกาย อารมณ์ จิตใจ สังคม และสติปัญญา

Piaget (1962) กล่าวว่า การเล่นมีความสำคัญต่อการพัฒนาทางสติปัญญา เด็กสามารถรับรู้สิ่งต่าง ๆ ได้จากการเล่น เพียเจท์ได้ให้ความสำคัญของการเล่นไว้ 3 ประการ คือ การเล่นมีบทบาทช่วยให้เด็กได้ระบายอารมณ์ เข้าใจสิ่งที่เป็นนามธรรม และเกิดการเรียนรู้ทางสังคม

เบญจา แสงมะลิ (2521) ได้กล่าวถึงประโยชน์ของการเล่นไว้ว่า การเล่นช่วยส่งเสริมให้เด็กได้สังเกต มีไหวพริบ มีความคิดสร้างสรรค์ มีพัฒนาการทางร่างกาย อารมณ์และสังคมที่ดี ให้เด็กรู้จักใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และช่วยส่งเสริมความพร้อมของเด็กที่จะเรียนหนังสือต่อไป

ภรณี คุรุรัตนะ (2535) กล่าวว่า การเล่นเป็นกิจกรรมที่ช่วยให้เด็กมีความสามารถต่าง ๆ ทั้งด้านการรับรู้ คือ ความสามารถในการถ่ายทอดสิ่งเร้าไปยังสมอง การเป็นตัวของตัวเองการเล่นจะเกิดขึ้น ควบคู่ไปกับการเรียนรู้จากการแสดงออกที่อิสระ

จากที่กล่าวข้างต้นสรุปได้ว่า การเล่นมีความสำคัญและประโยชน์ต่อเด็กอนุบาลเป็นอย่างยิ่งทั้งในด้านร่างกาย เนื่องจากการเล่นช่วยให้เด็กใช้กล้ามเนื้อใหญ่และกล้ามเนื้อเล็กได้อย่างคล่องแคล่วและประสานสัมพันธ์กัน ด้านอารมณ์และจิตใจช่วยให้เด็กร่าเริงแจ่มใสและมีความสุข ด้านสังคมช่วยปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมมีวินัยในตนเอง ความรับผิดชอบ สร้างความรู้สึกที่ดีต่อตนเองและผู้อื่น ความสามารถในการเล่นร่วมกับผู้อื่น และด้านสติปัญญาช่วยให้เด็กมีความสามารถในการคิดการแก้ปัญหามีจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ มีความสามารถในการใช้ภาษาสื่อสาร ซึ่งการจัดประสบการณ์ให้เด็กได้เล่นและช่วยให้เด็กได้รับการส่งเสริมพัฒนาการครอบคลุมทุกด้าน


 ที่มา : พัชรินทร์ ลิ้มสุปรียารัตน์, สภาพและปัญหาการจัดสนามเด็กเล่นในโรงเรียนอนุบาล กรุงเทพมหานคร, ครุศาสตร์มหาบัณฑิต (การสอนและเทคโนโลยีการศึกษา), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549