เด็กสมาธิสั้น
มาทำความรู้จักกับโรคสมาธิสั้น
โรคสมาธิสั้นเป็นกลุ่มความผิดปกติของพฤติกรรม ประกอบด้วย
-ขาดสมาธิ
-ซน ไม่อยู่นิ่ง
-หุนหันพลันแล่น ขาดการยับยั้งใจตนเอง
โดยแสดงอาการอย่างต่อเนื่องยาวนาน จนทำให้เกิดผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวันและการเรียน ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมกับอายุและระดับการพัฒนาการ โดยที่ความผิดปกติดังกล่าวเกิดขึ้นก่อนอายุ 7 ปี อาการต้องเป็นมาตลอดต่อเนื่องไม่ต่ำกว่า 6 เดือน
อาการของโรคสมาธิสั้นนั้นแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มอาการใหญ่ คือ กลุ่มอาการขาดสมาธิ และกลุ่มอาการซน/หุนหันพลันแล่น
กลุ่มอาการขาดสมาธิ
-ไม่สามารถจดจำรายละเอียดของงานที่ทำได้ หรือทำผิด เนื่องจากขาดความรอบคอบ
-ไม่มีสมาธิในการทำงาน หรือการเล่น
-ไม่สนใจฟังคำพูดของผู้อื่น และดูเหมือนไม่ฟังเวลาพูดด้วย
-ไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง และทำงานไม่เสร็จหรือผิดพลาด
-ไม่สามารถรวบรวมการทำงานให้เป็นระเบียบ
-หลีกเลี่ยง ไม่ชอบ หรือลังเลที่จะทำงานซึ่งต้องใช้ความคิด
-ปล่อยปละละเลยสิ่งของที่จำเป็นสำหรับการทำงาน ทำของใช้ส่วนตัวหรือของจำเป็นสำหรับงานหรือการเรียนหายอยู่บ่อยๆ
-วอกแวกง่าย เสียสมาธิ แม้มีเสียงรบกวนเพียงเล็กน้อย
-ลืมกิจวัตรที่ทำเป็นประจำ
กลุ่มอาการซน /หุนหันพลันแล่น
-ยุกยิก อยู่ไม่สุข ไม่สามารถอยู่นิ่งๆได้ มือและเท้าขยับไปมา
-ในสถานที่ที่เด็กจำเป็นต้องนั่งเฉยๆ จะลุกจากที่นั่งไปมา
-มักวิ่งไปมา หรือปีนป่ายในสถานที่ที่ไม่ควรทำ ถ้าผู้ป่วยเป็นวัยรุ่น จะมีความรู้สึกกระวนกระวายใจ
-ไม่สามารถเล่น หรือ พักผ่อนเงียบๆได้
-ต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลาเหมือนติดเครื่องยนต์
-พูดมาก
-พูดสวนทันทีก่อนที่ผู้ถามจะพูดจบ
-รอคอยตามระเบียบไม่ได้
-ขัดจังหวะ ก้าวร้าวผู้อื่น หรือสอดแทรกเวลาผู้อื่นกำลังคุยกัน หรือแย่งเพื่อนเล่น
อ้างอิง
เด็กสมาธิสั้น คู่มือสำหรับครู. สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน สถาบันราชานุกูล หน้า 7- 13